เศรษฐีนีใจบุญเมืองนครศรีฯทุ่มงบ1.5แสนต่อเดือนแจกข้าวห่อให้ชาวบ้านผู้ลำบากและมีรายได้น้อย เผยเคยลำบาก

เศรษฐีนีใจบุญเมืองนครศรีฯ ทุ่มงบ1.5แสนต่อเดือนแจกข้าวห่อให้ชาวบ้านผู้ลำบากและมีรายได้น้อย เผยเคยลำบากเลยอยากแบ่งปัน

นาง อัมพาพันธ์กล่าวว่า ตนเองนั้นเห็นถึงความสำคัญของการให้เพราะเดิมตนเองนั้นเป็นคนที่มาจากครอบครัวที่ยากจนมาก่อนซึ่งเป็นภาพสะท้อนของตัวเองในวัยเด็กที่เคยลำบากเคยอดอยากมันทำให้เราเห็นมุมสะท้อนกลับว่าเราเข้าใจความหิวโหยเคยใช้ชีวิตอย่างอัตคัดเนื่องจากคุณพ่อนั้นเสียชีวิตตั้งแต่ตนเองอายุเพียงแค่7ขวบจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ ซึ่งคุณแม่ก็สายตาเป็นฝ้าตั้งแต่กำเนิดมองเห็นได้เพียงแค่5%เท่านั้นจากคนปกติและไม่มีเงินที่จะรักษาและเมื่อขาดพ่อที่เป็นหัวหน้าครอบครัวตนเองรวมถึงพี่น้องคนอื่นๆอีก3คนจะต้องวิ่งเก็บกระป๋องนมตามถังขยะนำเอามาล้างน้ำคลองเพื่อที่จะนำไปส่งร้านกาแฟโดยกระป่องนม5ใบจะได้มาซึ่งเงิน1สลึงซึ่งจะต้องเก็บให้ได้จำนวน30ใบถึงจะมีเงิน6สลึงมาซื้อข้าวสารเกรดที่ต่ำที่สุดมาหุงกินเพื่อเลี้ยงชีพคนในครอบครัวนั่นคือสภาพชีวิตความเป็นอยู่ของตนเองในวัยเด็ก และยังเข้าใจภาพของคนที่มาเก็บขยะค้นหาสิ่งที่มีค่าตามถังขยะ ถึงแม้เป็นสิ่งที่หลายๆคนคิดว่าไร้ค่าแต่สำหรับบางคนกลับเป็นสิ่งที่มีค่าและต่อชีวิตให้สามารถดำเนินอยู่ต่อได้ และในเมื่อตนเองได้มีชีวิตและโอกาสที่ดีก็อยากที่จะทำอะไรให้พวกเขาเหล่านั้นได้บ้าง จึงเป็นที่มาของการทำข่าวห่อแจกจ่ายให้แก่ผู้คนในละแวกนั้น โดยข้าวห่อนั้นจะทำแจกทุกวันวันละ300ห่อเป็นอย่างต่ำบางวันเคยทำแจกเยอะสุดถึง600ห่อโดยจะแจกในช่วงเวลา11.00-12.00 น.ยกเว้นวันอาทิตย์ทำมาร่วมปีนี้เป็นปีที่7แล้วโดยค่าใช้จ่ายแต่ละเดือนจะตกอยู่ที่ประมาณ150,000บาท โดยในแต่ละวันจะมีผู้มารับอาหารจนหมดภายในเวลาไม่ถึง1ชั่วโมง โดยอาหารที่ทำนั้นจะเน้นเป็นอาหารมังสวิรัติและผักเป็นสำคัญเพราะตนเองนั้นได้ให้คำมั่นสัญญากับตัวเองว่าจะทานมังสวิรัติตลอดชีวิตและในเมื่อทำอาหารแจกก็อยากที่จะทำเป็นอาหารเจเพราะจะได้ไม่เป็นการเบียดเบียน โดยเมนูที่ผู้คนชื่นชอบที่สุดและจะทำเยอะที่สุดก็จะเป็นข่าวไข่เจียวกับน้ำพริกผัดซึ่งเป็นเมนูที่จะทำแจกในวันจันทร์

สุดท้ายนี้นางอัมพาพันธ์ได้กล่าวทิ้งท้ายไว้ว่า ตนเองก็ไม่ได้มีเงินอะไรมากมายไม่ได้ร่ำรวยที่สุดในเมืองนครศรีธรรมราชแต่ก็พอที่จะเจียดมาแบ่งปันให้พวกเขาเหล่านี้ได้ เพราะท้ายที่สุดของชีวิตของมนุษย์ทุกคนมักจะเหลือใว้แค่ความทรงจำเท่านั้น ไม่ว่าคุณจะมีเงิน กี่หมื่น กี่พันล้านตายไปคุณก็ไม่สามารถเอาไปได้แม้แต่บาทเดียวตนเลยคิดและตั้งคำถามกับตัวเองอยู่เสมอว่าอยากจะทิ้งความทรงจำอะไรใว้กับแผ่นดินนครศรีธรรมราชบ้างโดยบอกกับตัวเองอยู่เสมออยู่เพื่อตัวเองอยู่ได้แค่สิ้นใจแต่ถ้าอยุ่เพื่อคนทั่วไปในสังคมในสังคมจะขออยู่ด้วยฟ้าดินสิ่งที่เราทำมันจะหลงเหลือไว้ชั่วลูกชั่วหลานคำว่าการให้เป็นพลังที่ยิ่งใหญ่เสมอ แม้การให้ที่เล็กๆก็อาจนำมาซึ่งความสุขที่ยิ่งใหญ่ของผู้รับ